Opus 3
Bijna drie jaar geleden (april 2016) speelde ik in het mooie Rotselaar een valentijn-dubbelconcert met Raf Walschaerts voor een zal vol vrouwen. “Moet je eens iets mee doen”, zei Raf op het einde. Niet zeker of hij op de vrouwen doelde, dan wel op het feit dat het concert balanceerde op de grens tussen muziek en cabaret, ging ik voor het laatste. Een half jaar later, in de winter van 2017, had ik een idee klaar dat ik losliet in een café om de hoek.
Ik vroeg Raf of hij zin had om me te helpen en gedurende 2 jaar schreef, schrap, vloekte, vierde, discussieerde, probeerde en speelde ik onder zijn deskundige blik ontelbaar veel dingen om uiteindelijk eind 2018 ergens te landen met iets wat zowaar leek op een voorstelling. Een verhaal vol muziek, Mozart, kinderen, absurdisme en grote dromen in een kleine wereld: Opus 3.
Ik speelde het voor de eerste keer in z’n afgewerkte vorm Bij De Vieze Gasten (Gent), in december en in januari 2019 in Kaleidoscoop (Mortsel). De reacties waren lovend en ik schreef me in voor het prestigieuze Leids Cabaretfestival in Nederland. Met 25 minuten uit Opus 3 werd ik geselecteerd voor de voorronde, ging door naar het eigenlijke festival en schopte het in drie rondes tot de finale, een tweede plaats en een finalistentour langs 44 zalen in Nederland.
De jury: “een echte verhalenverteller in een droogkomisch universum. Qua timing is hij briljant, zijn grappen zijn minutieus geplaatst en zijn mimiek al net zo aanstekelijk. Een groot talent.”
In tijden van fake news kan je niets zomaar geloven, dat besef ik, dus kom vooral zelf kijken.
